Oğullar ve Rencide Ruhlar (Alper Kamu #1)

About this book

"Bes yas insanin en olgun cagidir; sonra curume baslar. Ben Alper Kamu, birkac ay once bes yasina bastim. Dogum gunum yaklasirken vaktimin buyuk kismini pencerenin onunde, disaridaki insanlari izleyerek geciriyordum. Hizlanarak, yavaslayarak, turlu sesler cikararak ve bir yerlere bakarak yasayip gidiyorlardi. Bur gun onlardan biri haline gelecegimi dusunmek beni hasta ediyordu. Ne yazik ki bundan kacis yoktu. Zaman acimasizdi ve ben hizla yaslaniyordum. Hayatimdaki tek iyi sey artik anaokuluna gitmek zorunda olmayisimdi. Zarardan kar. Uzun sure annem ile babama anaokulunun bana gore bir yer olmadigini anlatmaya calismistim aslinda. Butun rasyonel dayanaklariyla. Hicbir ise yaramamisti maalesef. Illa ki uykumda kan ter icinde tepinmek, servis minibusu kapiya geldiginde kucuk capli bir sinir krizi gecirmek gibi yontemlere basvurmam gerekecekti derdimi anlamalari icin. Kepazelik. Insani kendinden utandiriyorlardi." Alper Caniguz, kivrak ve surukleyici diliyle, bes yasindaki bir cocugun icine dustugu bir hikayeyi anlatiyor. Yasinin avantajiyla her yere girip cikan, hem filozof hem firlama bir oglan... Hikayeyi ve "karakteri" cevreleyen semt hayati ve mahalle atmosferi de, bizzat karakter kazaniyor anlatida... Polisiye, fantastik ve mizahi edebiyatin tatlarini ustaca kaynastiran, olaganustu ozgun, cok iddiali bir kitap.