Heba

About this book

"Inceldiginde, cesitli sebeplerle delindigi de olur uykunun. Ne bileyim, bazen zihnimizdeki sivri uclu bir hatira deler onu; bazen henuz hazmedemedigimiz bir sozun acisi, bazen kolu bacagi aklimizin disinda kalan bir dusunce yahut bir duygu, bazen de etrafimizda olup biten, bizim fark edemedigimiz mechul bir sey deler. Iste o vakit delinen yerden icerisi gorunmez ama disarisi gorunur. Hakikat oradan gercekte oldugu gibi gorunmez tabii; uykunun sisi yuzunden, kendisinin biraz berisinde yahut gerisinde gorunur." Sise benzemeyen tuhaf bir sisin icindeydi sehir. On dokuzuncu katin hizasinda "ben gercegim" diyen bir guvercin kanat cirpiyordu. Binnaz Hanim'in tombul elleri vardi. Ucu bucagi gorunmeyen bir bosluga dustu Ziya. Hisir hisir oten naylon seritler. Te ilerde Suriye! Kaldir basini! Huoop! Yuzu cilli bir cocukluk. Efil efil tuten bir pismanlik. Hic iste, hicbir sey olmadi. "Sikayetci misin?" "Degilim Komutanim." Kolonya, limontuzu ve su. Bakma oyle karanlikta Mensur. Aynali kahve. Guzel Nefise. Kim o uzaktaki adam? Tufana emanet bir dunya. Her kotuluk, bir iyiligin icine akiyor iste... Heba, goz gozu gormez insafsizligin, dogruya benzemeye muvaffak olan yalanin, utanmazligin, lincin, kistirilmisligin romani. Edebiyatin kirislerini catlatan buyuk bir yazardan yalnizligin, pismanligin, askerligin, heder olmus bir omrun romani. Ipek kadar yumusak ve ipek kadar saglam. Sadik okurlari icin yeni kesifler sunacak, yeni tanisanlari sadik okurlara donusturecek bir Hasan Ali Toptas romani...